Urodził się w Wadowicach jako Karol Wojtyła w 1920 roku.
Rodzina Wojtyłów żyła skromnie. Jedynym źródłem utrzymania była pensja ojca. W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia – Lolek.
Uważano go za chłopca utalentowanego i wysportowanego. 13 kwietnia 1929 r. zmarła matka Karola,
a trzy lata później, w 1932 r. ,w wieku 26 lat, zmarł na szkarlatynę brat Edmund. Od września 1930 r. Karol rozpoczął naukę w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Jadowity w Wadowicach. Nie miał żadnych problemów z nauką. 14 maja 1938 r. Karol zakończył naukę w gimnazjum, otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, następnie wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 18 lutego 1941 r. po długiej chorobie zmarł ojciec Wojtyły. Był to poważny cios dla młodego chłopaka, który w 21. roku życia pozostał bez rodziny i bez środków do życia. Wojna odebrała Karolowi
możliwość kontynuowania studiów, zaczął więc pracować jako pracownik fizyczny w krakowskich
kamieniołomach, potem wstąpił do tajnego seminarium. Pierwszą parafią późniejszego papieża Jana Pawła II
była Niegowić. Następnie pracował z młodzieżą w parafii św. Floriana w Krakowie. W 1962 r. został krajowym duszpasterzem środowisk twórczych i inteligencji. Na okres biskupstwa Karola przypadły także obrady Soboru Watykańskiego II, w których aktywnie uczestniczył. 30 grudnia 1963r. Karol Wojtyła został mianowany
arcybiskupem metropolitą krakowskim, a 26 czerwca 1967r. nominowany kardynałem.
Wiarę w ludzi młodych papież zaniósł do Rzymu, jako Jan Paweł II zainicjował Światowe Dni Młodzieży. Był cenionym naukowcem, wykładowcą, znawcą filozofii i teologii oraz poetą. Jan Paweł II zmienił oblicze
papiestwa. Po wyborze na tron piotrowy zjednoczył ludzi różnych wyznań. Karola Wojtyłę kochali nie tylko
Polacy, ale katolicy na całym świecie. Papieża-Polaka szanowali przywódcy innych państw, a nawet ludzie niewierzący. To właśnie Wojtyła rozpoczął wielką reformę Kościoła, dyskusję o nowej ewangelizacji
i ekumenizmie.
Pontyfikat Jana Pawła II trwał ponad 26 lat i był drugim co do długości, w dziejach Kościoła. Naznaczony był
jednak cierpieniem. 13 maja miał miejsce zamach na Papieża. Ojciec Święty został postrzelony na Placu
Świętego Piotra w Rzymie. Jak wielokrotnie podkreślał, swoje ocalenie zawdzięcza wstawiennictwu Matki
Boskiej Fatimskiej.
Jan Paweł II został wyniesiony na ołtarze 27 kwietnia 2014 roku. Od tamtej pory Kościół zachęca, by modlić się za wstawiennictwem Papieża-Polaka. Powstają liczne sanktuaria i kościoły pod wezwaniem Jana Pawła II. NAJBARDZIEJ ZNANE CYTATY JANA PAWŁA II:
"Nie lękajcie się. Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi!". (Inauguracja pontyfikatu, 1978r.)
"Brońmy się przed pozorami miłości, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą". (Homilia, Rzym, 1979r.)
"Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali". (Spotkanie z młodzieżą, Jasna Góra, 1983r.)
"Praca nie może być traktowana - nigdy i nigdzie - jako towar, bo człowiek nie może dla człowieka być towarem". (Homilia dla świata pracy, Gdańsk, 1987r.)
"Być człowiekiem sumienia to znaczy wymagać od siebie, podnosić się z własnych upadków i ciągle na nowo się nawracać". (Homilia, Skoczów, 1995r.)
"Po maturze chodziliśmy na kremówki". (Wadowice, 1999r.)